Schoenen op de rek, overwegend zwarte gympen delen een plek met felgekleurde voetbalschoenen. Fuchsia is de badjas die zorgvuldig aan de deur van de klerenkast hangt, ernaast haar voetbal tenue, nummer 10. Neymar zit ingelijst boven op de klerenkast, zijn haar felroze, de mond breed lachend, zijn ogen een spleet. Neymar ontmoeten staat op haar moodboard en spelen voor Barcelona dames, ooit als die er komt.Een spits zoals hij, met de bal door het veld, elke tegenstander gewiekst ontwijkend, het publiek juicht haar toe. Met hun gejuich in de rug stevent ze naar de ultieme winst. Wind, zon, zweet, in haar ogen, door de waas heen passed ze de bal naar een medespeler, krijgt de bal terug, geen seconde verliezend nu ze met de verdedigers heeft afgerekend. Overwinning! doorspelen, terugspelen, stap naar achteren, schieten! Haar hart lijkt te barsten wanneer ze doelbewust scoort, net als Neymar! Euforisch gejoel gepaard met handen die haar van alle kanten grijpen.
‘Mijn kleine Ronaldinho’ schreeuwt mama, kom op!’‘Nee geen Ronaldinho mama, Neymar, Neymar, nummer 10.’‘Ja zegt ze dan, ben je zeker?’‘Ja mama ik ben zeker.’ ‘Nee, ben je zeker van voetballen?’‘ja’‘Hmmm, zekerder dan motorcross biken?’‘ja’‘Zekerder dan kickboksen?’‘Ja’‘Niet op dansles? dansen als Beyoncé.’ ‘Uhhh nee,’( trekt haar neus op) ‘Wel,( zucht) tenminste heb ik nu mijn eigen Neymar.’
