Eerste positie! Hielen tegen elkaar! houding! Demi plié, omhoog, demi plié, omhoog, borst vooruit, buik in, buigen, armen, omhoog, omhoog, hou hem daar! Demi plié, vloeiend, vloeiend.’ Pijnscheuten in zijn tenen, verkramping trekt door zijn kuiten. Hij houdt ervan, die spierpijn na afloop, van het eindeloos repeteren. Zich overgevend aan elementen die zijn lijf en gedachten beheersen, zwaartekracht en balans. Een chaine, een schitterende saut de chat, zijn lijf zwevend door de ruimte als een kat. Hij heeft geen keus dan te dansen op melodieën die in zijn hoofd spelen. Want zonder dansen zal zijn ziel versterven, alleen zijn omhulsel zal doelloos ronddwalen. Dansen totdat zijn benen weigeren. Thuis vergetend, het gekrakeel van zijn vader en zijn moeder eveneens. ‘Dansen? Ballet?! Wat voor nonsens is dat, waarom geen voetbal of kickboksen èh, kan je nog geld verdienen, verdomme.
Waag het niet rond te lopen in roze rokjes en lange kousen!’ ‘Soort moni voor een maillot! Jonge, je bent niet goed wijs noh?!Ik word nog uitgelachen door mijn vrienden,- ‘ Rudi, is dat niet die jonge van je? Rudi, mi mati, wan san né klop nanga a boi fu yu- Jonge je geeft ons schande, schande, syeng! Vrouw praat tot je kind!’Een uitverkochte zaal, vanachter de coulissen ziet hij hen zitten, verlegen kijken ze naar het voor hen vreemde publiek. Nerveus wordt het voorhoofd gedept, zenuwachtig gefriemel aan het nieuwe goudkleurig tasje dat speciaal voor deze gelegenheid is gekocht. Beiden vallen ze behoorlijk uit de toon. Onbewogen is het publiek wanneer hij het podium opkomt. Zijn bovenlichaam bloot en glanzend als ebbenhout. De rode broek onthult elke perfecte welving en beweging, adrenaline door zijn vezels wanneer hij zich overgeeft. Feilloze pirouettes keer op keer.
Spieren tekenen zich af als vertakkingen wanneer hij zijn geliefde hoog in de lucht tilt. Voorzichtig doch stevig zoals je dat met porselein doet. Samenspel, een dans van wanhoop en liefde, van hoop en bloed, hij prins Calaf, zij prinses Turandot. Zijn hartstochtelijke liefde ontdooit haar hart van ijs.Daverend Applaus, Applaus, Applaus, Buiging, Applaus, Buiging.Hij ziet hen staan, Moeder klapt het hardst, vader heeft van verbazing een hand voor zijn mond, zijn ogen stijf dichtgeknepen. Dan lijkt hij te ontwaken en klapt als een op hol geslagen kolibrie in de handen..
